วิชาและวิธีการ:

• ผู้เข้าร่วม:รวมของ158 ชายและหญิงที่มีสุขภาพดีที่มีอายุระหว่าง20 และ 59 ปีถูกคัดเลือก อาสาสมัครที่มีประวัติทางการแพทย์เฉียบพลันหรือเรื้อรังผู้ที่บริโภคมากกว่ากาแฟ ชา น้ำอัดลม และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ 500 มล. ทุกวันผู้ที่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากกว่าสองวันต่อสัปดาห์ผู้ที่เคยใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารต้านอนุมูลอิสระเป็นประจำในอดีตสามเดือน ผู้สูบบุหรี่ ผู้ที่มีนิสัยออกกำลังกายหนักและไม่รวมผู้ที่ไม่ผ่านมาตรฐานการบริโภครายวันของน้ำบริสุทธิ์ 500 - 2,500 มล. ในที่สุด ผู้เข้าร่วมที่มีสิทธิ์ 41 คนได้รับการสุ่มให้กับกลุ่มน้ำไฮโดรเจน (n = 22) และกลุ่มน้ำปกติ (n = 19) อย่างไรก็ตาม ในระหว่างกระบวนการศึกษา มีผู้เข้าร่วม 2 คนออกจากกลุ่มน้ำไฮโดรเจน และ 1 คนออกจากกลุ่มน้ำปกติ ท้ายที่สุดแล้ว20ผู้เข้าร่วมกลุ่มน้ำไฮโดรเจนและ18ในกลุ่มน้ำปกติเสร็จสิ้นการทดลองการแทรกแซง 4 สัปดาห์
• วิธีการแทรกแซง:กลุ่มน้ำไฮโดรเจนที่ใช้ไปน้ำที่อุดมด้วยไฮโดรเจน 1.5 ลิตร(โดยมีความเข้มข้นของไฮโดรเจน 0.753 ± 0.012 มก./ล.) ทุกวัน ในขณะที่กลุ่มน้ำปกติดื่มน้ำปกติในปริมาณเท่ากัน ผู้เข้าร่วมต้องเติมน้ำในขวดขนาด 500 มล. ให้หมดภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากเปิดขวด นอกจากกาแฟ ชา น้ำอัดลม และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แล้ว ห้ามเติมน้ำอื่นๆ และควบคุมการบริโภคเครื่องดื่มเพิ่มเติมเหล่านี้ไม่เกิน 500 มิลลิลิตรต่อวัน

• ความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระและความเสียหายจากการเกิดออกซิเดชัน: หลังจากผ่านไปสี่สัปดาห์ ทั้งการดื่มน้ำปกติและน้ำที่อุดมด้วยไฮโดรเจนทำให้ศักยภาพในการต้านอนุมูลอิสระทางชีวภาพ (BAP) ในซีรั่มเพิ่มขึ้น ในประชากรโดยรวม ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มน้ำไฮโดรเจนและกลุ่มน้ำปกติในแง่ของ BAP อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้เข้าร่วมที่มีอายุมากกว่า 30 ปี การดื่มน้ำไฮโดรเจนส่งผลให้ BAP เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.028) ในกลุ่มอายุน้อยกว่า (อายุ < 30 ปี) ไม่พบผลกระทบที่มีนัยสำคัญของน้ำไฮโดรเจนต่อ BAP (p = 0.534)
• การตายของเซลล์โมโนนิวเคลียร์ในเลือด (PBMC) และโปรไฟล์ของประชากรเซลล์ภูมิคุ้มกันในเลือด:โดยพื้นฐานแล้ว ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในความถี่ของเซลล์อะพอพโทซิสในเลือดระหว่างทั้งสองกลุ่ม อย่างไรก็ตาม หลังจากการทดลอง 4 สัปดาห์ เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มน้ำปกติ สัดส่วนของ PBMC ที่เกิดจากการตายของเซลล์ในกลุ่มน้ำไฮโดรเจนนั้นต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.036) นอกจากนี้ จากการวิเคราะห์โฟลไซโตเมทรี พบว่าความถี่ของเซลล์ CD14+ ในกลุ่มน้ำไฮโดรเจนลดลง
• การวิเคราะห์ถอดเสียง:การวิเคราะห์ลำดับ RNA ของ PBMC ระบุว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างทรานสคริปต์ของกลุ่มน้ำไฮโดรเจนและของกลุ่มน้ำปกติ สิ่งที่น่าสังเกตมากที่สุดคือเครือข่ายการถอดเสียงที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองการอักเสบและเส้นทางการส่งสัญญาณ NF-κBในกลุ่มน้ำไฮโดรเจนถูกลดระดับลงอย่างมีนัยสำคัญ